Boosheid als grensbewaker

Luister jij naar je boosheid?

We hebben het vaak over het ‘uiten’ van boosheid – hoe je dat op een gezonde manier doet, wat er mis kan gaan als je het opkropt (is ongezond) of juist op anderen afreageert (niet handig).

Maar boosheid heeft niet alleen met uiten te maken. Boosheid wijst ons ergens op. Het wil ons iets zeggen. Luister jij er naar? Het is een innerlijke boodschapper, een signaal dat er een grens is overschreden. En juist dat signaal nemen we vaak niet serieus.

Boosheid zegt: “Stop. Hier ga ik niet in mee. Dit voelt niet goed.”
Het is een emotie die je vertelt dat je jezelf tekortdoet, dat iemand over je grenzen gaat, of dat je behoeften genegeerd worden. Boosheid is daarmee geen storende factor in relaties, maar juist een essentiële bewaker van je eigenwaarde.

Schuldgevoel

Toch voelen veel mensen zich schuldig over hun boosheid. Zeker als die zich richt op iemand van wie je houdt, of op een situatie waarin je ‘verstandig’ zou moeten blijven. Dan hoor ik cliënten zeggen: “Ik wil niet zo zijn. Ik wil niet boos zijn.” En dat snap ik. Want boosheid wordt vaak verward met agressie. Maar het zijn twee heel verschillende dingen.

Boosheid hoeft niet luid te zijn. Het hoeft niet destructief te worden.
Boosheid mag ook stil en helder zijn. Als een innerlijk weten: tot hier, en niet verder.

Samengevat

Mensen die nooit boos kunnen worden, die dat niet uiten, vaak niet hebben geleerd van hun ouders, laten dus altijd anderen over hun grenzen heen gaan. Dat gaat hand in hand.

Wat er gebeurt als je je boosheid serieus neemt

Ik zie in mijn praktijk regelmatig dat mensen leren om hun boosheid niet langer te onderdrukken, maar te gebruiken als kompas. Iemand die op het werk altijd ‘ja’ zei, begint ineens te voelen: “Ik wil dit helemaal niet.” Of iemand die zich in relaties steeds klein maakte, ontdekt: “Mijn grens is er ook. En hij mag er zijn.”
Dan gebeurt er iets moois. Er is minder boosheid, want het loopt niet meer zo ver op. De grens wordt eerder aangegeven, en hij wordt serieus genomen.

Boosheid vraagt niet om een uitbarsting.
Boosheid vraagt om erkenning.

En misschien is dat wel het krachtigste wat je voor jezelf kunt doen.

Reflectievraag: Welke grens heb jij te lang genegeerd? 

 

Meer lezen over omgaan met boosheid?

Lees verder:

 

Boekentip:

 

Overweeg therapie:

Recente berichten

Hoe ik als psycholoog omga met stress

Piekeren: mag het wat minder?

Schematherapie: de diepte in

Grenzen aangeven: waarom zou je?